3.بارش زندگی

داروگ عزیزم روزهای بسیار سختی را گذراندم...
از اینکه چ روز هایی بود و چگونه گذشت حرفی نمیزنم فقط میخاهم تجربه ای را با تو درمیان بگذارم؛
یک شب درگوشی ساده ای ک ب اجبار خانواده ام انرا با گوشی خودم عوض کردم تا در کنکور کمتر مشغله داشته و بهتر درس بخانم(و من هرگز تو را مجبور ب این کار نخاهم کرد چون ضربه سختی ب من وارد شد...) نوشتم：
دلم میخاد الان ک بخابم دیگ پا نشم. یکشنبه شش تیر ساعت ی رب ب سه...
از ان لحظه ب بعد اتفاقاتی بسیار بدی برایم افتاد ک فکر میکنم خارج از تحمل من بود و شاید چن بار دیگر این خاسته را داشتم ک بعد از خاب بیدار نشوم...
اما دیشب فهمیدم مرگ شش تیر سال نود و پنج چ مرگ بیهوده ای میشد اگر اتفاق می افتاد...
مرگ پس از یک زندگی ک هرگز بارش شهابسنگ را ندیدم بودم ...
دیشب بی نهایت زیبا بود؛ من در پشت بام کاملن تاریک، ساعت سه تا سه و نیم، کف زمین دراز کشیده بودم و ب اهنگ های مورد علاقه ام گوش میدادم، ب اسمان خیره شده و شهابسنگ هارا میشمردم... ان لحظات در دلم تکرار کردم خدایا از اینکه زنده ام خوشحالم...
چیزی ک دیشب اموختم این بود ک ما ب طرز خارق العاده ای احمقیم...
نمیدانم میفهمی یا نه...
خانه هایی ک ساخته ایم و دغدغه هایی ک ب و جود اورده ایم ارزش این را ندارند ک مارا از تماشای عظمت شب محروم کنند...
براستی دیدن بیست شهابسنگ در سی دقیقه زیباترین تجربه ای بود ک در ۲۳ امین روز مرداد اتفاق افتاد و اکنون مرگ نیمه شب شش تیر چقدر مسخره ب نظرم می اید...

2.غمگینانه

داروگ عزیزم از ته قلبم ارزو میکنم شخصیتی پیچیده مانند چیزی ک من درگیرش هستم نداشته باشی…

یا اگر این خصوصیت تو ب مادرت رفت همانند من تنها نباشی…

گاهی انقدر ناخوداگاه تمام وجودم را پشت نقاب پنهان میکنم ک یادم میرود چقد قلبم سنگین است، همان موقع است ک با شنیدن صدای بی نهایت محزون و ارام صادق بغض چن هفته ای من می ترکد و تمام شب را ب گریه میگذرانم...

عزیزم کاش یادم باشد ب تو بگویم زندگی ارزش لحظه ای گریه کردن تورا ندارد و افسوس هرگز کسی در زندگی اینرا ب من نگفت...

باورت نمیشود چقدر دلم اغوش یک غریبه را میخاهد؛ ساعت ها در اغوشش گریه کنم او مرا نوازش کند و بعد برود جوری ک دیگر هرگز نبینمش

کاش قلب من امشب ارام بگیرد

نمیدانی چقدر دلم میخاهد چشمانم را ببندم و همه چیز تمام شود همه چیز 

نمیدانم چقدر خدا حواسش ب من است، حس می کنم او میخاهد ب من بفهماند ک همه چیز دارد خوب پیش میرود... ولی من بسیار ناارامم 

 

1. اولین جلسه کلاس زبان

داروگ عزیز نمی دانی چ لذتی دارد ب یکی بفهمانی چقدر متفاوتی و چقدر مرموز و پیچیده!

امروز آقای خ بارها و بارها اینرا ب من گفت و من لذت بردم با اینکه کوچکترین اثر شادی در چهره ام نمایان نشد و خیلی سختگیرانه با او درمورد این جمله اش ک دخترها قابل پیش بینی اند اما تونه مخالفت کردم(البته با قسمت اولش)

او گفت ک شخصیت تو مرموز، غیرقابل پیش بینی و تا حدی شیرین است!

اقای خ ابتدا تمایلی ب تشکیل کلاس با دو دانش اموز نداشت ولی فکر میکنم دلیل این حرفش درپایان کلاس ک حتی اگر دونفر هم باشید کلاس تشکیل خواهد شد من بودم و پر حرفی هایم! فکر میکنم او از من هیجان زده بود! من ب اقای خ گفتم ک ربطی ب جنسیت ندارد و همه ادم باهوش غیرقابل پیش بینی اند و او در پاسخ گف ک تو خیلی ظریف ب من گفتی ک باهوشی و من خندیدم…!

اقای خ گاهی انقدر غرق صحبت با من میشد ک دانش اموز دیگرش ک گویا در پی ان ای دانش اموز رشته مترجمی زبانش هم بوده را فراموش میکرد 

فهیمه دختر خوبی ب نظر میرسید(او ب نظر ازدواج کرده بود اما من همچنان تمایل دارم اورا یک دختر مورد خطاب قرار دهم) و در صحبت کردن ب انگلیسی خیلی بیشتر از من می لنگید

چیزی ک در اقای خ مرا متعجب میکرد تفاوت شخصیتش... وقتی ک فارسی حرف میزد و یک ادم زمخت و نچسب و گاهی بی ادب بود... و زمانی ک انگلیسی صحبت میکرد... و ب صورت یک جنتلمن واقعی در می امد...

داروگ عزیز اقای خ درمورد گذشته سختش صحبت کرد و اینکه چگونه ب اینی ک هس تبدیل شده و من مهم ترین چیز را در موفقیت افراد پیروی از علاقه هایشان میدانم و افسوس ک من هرگز نفهمیدم دقیقن عاشق چ چیزی هستم ..!

یک چیز جالبی ک در تمام مردها وجود دارد _البته من با مردهای زیادی ارتباط نداشته ام_ احتیاج شدیدشان ب تحسین شدن است و وقتی من ب او گفتم ک لهجه شما خیلی قشنگ است بارها شنیدیم ک از خودش تعریف کرد...